„Nie tylko Jezioro Łabędzie”- impresje muzyczno-baletowe

Program ten adresowany jest do starszych uczniów szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum. Chcę pokazać, że taniec to nie tylko teledyski czy przysłowiowa „gimnastyka” do muzyki, tak często ostatnio pokazywana w różnych programach telewizyjnych, że poprzez choreografię można wypełnić brzmienie muzyki czy dopełnić piękno malarstwa, że czasami tam, gdzie brakuje słów na określenie stanów naszych emocji, ruch-taniec jest ich uzupełnieniem. Głównym celem tego koncertu jest uświadomienie młodym ludziom, że taniec i choreografia, choć wydaje się być podporządkowana muzyce, jest wobec niej sztuką partnerską. Choreograf tak jak kompozytor czerpie swe natchnienie z otaczającego go świata, z malarstwa, grafiki, ulotnych przeżyć czy wzruszeń, które czasami bardzo trudno wyrazić jest słowami. Zarówno artysta malarz, kompozytor, poeta czy choreograf, każdy z nich poprzez swoją dziedzinę sztuki maluje obrazy, każdy z nich na swój sposób próbuje „dotknąć” delikatnych strun naszej wrażliwości.

W pierwszej części koncertu zawarte będą walce, polki, tanga i charlestony. Dopełnieniem całości jest duży fragment sceny wesela ze Skrzypka na dachu oraz fragment suity baletowej Carmen G. Bizeta. Tak duża rozpiętość dzieł muzycznych pozwoli nam zobaczyć zespół baletowy w różnorodnych technikach tańca oraz pokazać pracę kilku choreografów. Są to przeważnie fragmenty z muzycznych spektakli teatralnych, gdzie taniec i choreografia były uzupełnieniem całości spektaklu, reżyserskiej wizji i miały za zadanie podkreślić charakter poszczególnych scen.

Drugą część wypełnią układy choreograficzne, które nie powstały jako elementy spektakli, każdy z nich stanowi odrębną, zamkniętą całość. Nazywamy je etiudami. Etiuda – krótki utwór mający zwykle na celu doskonalenie stylu literackiego, gry aktorskiej, techniki malarskiej itp., choć w niektórych rodzajach sztuki (np. w muzyce, balecie) często etiudą nazywa się pełnowartościowe dzieło. Etiuda w muzyce i tańcu jest utworem poprawiającym nasze walory techniczne oraz jest ona dziełem popisowym. (Wikipedia). Każda z tych etiud oddaje charakter miejsca akcji, epoki, czy uczuć głównych bohaterów (gniew, miłość, rozpacz etc.). I tak zobaczymy obraz Wiednia z czasów CK Austrii, gdzie królowała muzyka Johanna Straussa. Zobaczymy i usłyszymy walc Nad pięknym modrym Dunajem oraz Elijen a Magyar - polkę. Naszym oczom ukaże się świat arystokracji podczas balu na dworze cesarskim oraz świat mieszczański, który bawi się tańcząc polkę. Kolejnym miejscem naszej baletowej podróży jest rozpasany Paryż epoki Toulouse-Lautrec’a. Ujrzymy scenę rodem z Moulin-Rouge z królującym wtedy kankanem. Chwilę później muzyka i obraz przeniesie nas w Baśnie 1001 nocy, gdzie bohaterką będzie księżniczka Szeherezada. Na zakończenie ujrzymy obóz Cyganów, gdzie namiętność i gniew idą w parze z czułością i ciepłem. Uwieńczeniem całości tego programu będą dwa duety i zarazem dwa różne odcienie miłości. Medytacje z opery Thais do muzyki J. Masseneta opowiedzą nam o pożegnaniu z ukochaną osobą, przepełnionym ogromną rozpaczą i samotnością. Drugi duet do muzyki J. Barrego z filmu Pożegnanie z Afryką jest pełen ciepła i spełnionej miłości, harmonii i radości życia. W świat baletu i poszczególnych etiud wprowadzi nas narrator, który będzie obecny podczas widowiska i opowie o fragmentach sztuk, które będziemy mogli zobaczyć na scenie.

Violetta Suska